بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الضُّحيٰ

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ سوگند به روشنايى روز،

وَ اللَّيْلِ إِذا سَجيٰ

سوگند به شب چون آرام گيرد،

ما وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَ ما قَليٰ

[كه‌] پروردگارت تو را وانگذاشته، و دشمن نداشته است.

وَ لَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ الْأُوليٰ

و قطعاً آخرت براى تو از دنيا نيكوتر خواهد بود.

وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضيٰ

و بزودى پروردگارت تو را عطا خواهد داد، تا خرسند گردى.

أَ لَمْ يَجِدْكَ يَتِيماً فَآويٰ

مگر نه تو را يتيم يافت، پس پناه داد؟

وَ وَجَدَكَ ضَالاًّ فَهَديٰ

و تو را سرگشته يافت، پس هدايت كرد؟

وَ وَجَدَكَ عائِلاً فَأَغْنيٰ

و تو را تنگدست يافت و بى‌نياز گردانيد؟

فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلا تَقْهَرْ

و امّا [تو نيز به پاس نعمت ما] يتيم را ميازار،

وَ أَمَّا السَّائِلَ فَلا تَنْهَرْ

و گدا را مَران،

وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ

و از نعمت پروردگار خويش [با مردم‌] سخن گوى.